Chodzę po domu i szukam Niuniusi, śpiewam „cztery słonie…”, na przemian z „Wesołą Ludwiką…” sama do siebie i zaglądam do sypialni. Tylko na lustrze zostały takie kochane pomazane ślady paluszków – jakbym widziała uśmiechnietego pycholka i czuję taką wstrętną kluchę w gardle i jakies mokre coś….Oglądałam ten ostatni, śmiejący filmik, moje szczęście, szczebiotku migdałowy i „wnusia malusia…”. 🙂
Article Categories:
Tak mnie widzą
